در اين بخش اخبار مرتبط با مركز پرديس و شبكه هاي وابسطه به آن ارائه ميشود. معمولا گزارش تصويري نمايشگاه ها ورويدادها  توام با  و نقد و برسي خواهد بود.

Works by Nadalian In Lido (Italy) (2003)

In June 2003, when Nadalian presented his RiverArt project in the 50 biennale of Venice, he carved images of fish on the stones and rocks of seashore in Lido.  He also dropped many of his stones with images of fish in the Canal of Venice. This was done with the hope of bringing better environment, life and fertility. He has now carves more fish and goddesses of fertility on the stones and rocks of Lido as a part of the Open 2003 exhibition.  

Works In Lido (Italy)    كارهاي نادعليان در ليدو ايتاليا

Works In Venice (Italy)    كارهاي نادعليان در  ونيز ايتاليا

حضور هميشگي ايران در ونيز

در روز اول شهريور 1382 احمد نادعليان جهت انجام حجاري به ايتاليا باز خواهد گشت.  او يكي از هنرمنداني بود كه از طرف ايران در دوسالانه ونيز شركت داشت. 

 او در روزهاي برپائي دوسالانه علاوه بر حجاري كردن ماهي بر سنگها و پرتاب آنها به داخل كانال ونيز بر روي صخره ها و سنگهاي جزيره ليدو كه در نزديكي شهر ونيز است حجاري كرد.  به دنبال ارائه آثار به اين صورت مسئولين و برگزار كنندگان نمايشگاه  اوپن 2003  او و يك فيلمساز ايراني (مجتبي ميرتهماسب) را براي شركت رسمي در اين نمايشگاه دعوت كردند. 

 آقاي ميرتهماسب همزمان با دوسالانه در ونيز حضور داشت و او در نمايشگاه اوپن 2003 فيلم رودخانه هنوز ماهي دارد را ارائه خواهد داد.  اين فيلم معرف نگاه ميرتهماسب به زندگي و آثار نادعليان در پلور ميباشد.   اين نمايشگاه كه همه ساله همزمان با جشنواره فيلم ونيز و با حمايت وزارت فرهنگ ، خارجه و شهرداري ونيز در جزيره ليدو برگزار ميشود مختص كارهاي چيدمان و مجسمه ميباشد.    نمايشگاه امسال به ارتباط هنر و سينما تكيه دارد و هنرمنداني از كشورهايي همچون  اسپانيا، ايتاليا، آلمان،  امريكا،  ژاپن، فرانسه،  يونان، قبرس، كره، چين، سوئد، سنگاپور، كلمبيا، اتريش، تركيه، استوني، فنلاند، مراكش، اندونزي، كانادا، افريقاي جنوبي، فيليپين، روماني، آلباني، بوليوي ... حضور خواهند داشت.   

نادعليان ضمن حضور و اقامت در آنجا به حجاري سنگها و صخره هاي جزيره ليدو ادامه خواهد داد. اين نمايشگاه در روز 27 آگوست مصادف با چهارشنبه 5 شهريور افتتاح خواهد شد. نمايشگاه تا پنجم اكتبر ادامه خواهد داشت. اما كارهاي نادعليان براي هميشه  باقي خواهد ماند.  اين در حاليست كه از چند صد حجاري او در اطراف روستاي پلور نمونه هاي كمي باقي مانده است و اغلب آثار او و محيط زيست بوسيله اقدامات غيرقانوني سودجويان نابود شده اند. 

پس از نمايشگاه اوپن نادعليان به آلمان خواهد رفت و در نمايشگاه ديگري كه گروه هنر چيست ؟ در لوسين پارك مانهايم ترتيب خواهد داده شد شركت ميكند.  اگرچه پيش از اين توافق شده بود كه نادعليان كار اينترنتي و چند رسانه اي ارائه دهد ، اما پس از اجراي يك چيدمان محيطي در محوطه كاخ نياوران تهران و بازتاب آن در اينترنت ، مسئولين نمايشگاه هنر چيست به او پيشنهاد دادند كه در محوطه پارك چيدمان محيطي ارائه دهد.  نادعليان پس از يك ماه اقامت در آلمان به هلند خواهد رفت و در نشست ساليانه مسئولين مراكز هنري شركت خواهد كرد.  او در اين نشست فعاليتهاي مركز بين المللي و نگارخانه پرديس را ارائه خواهد داد.   برگزاري اولين جشنواره اجرا و نمايش در طبيعت با موضوع چهار عنصر : آب ، خاك ، باد و  آتش در طبيعت و منطقه اطراف  نگارخانه از موارد گزارش او خواهد بود.

نادعليان در پاييز 1382 يك فضاي مجازي در اينترنت را براي نمايشگاه آبراههاي مقدس نيويورك طراحي خواهد كرد.  مسئولين اين  نمايشگاه به او پيشنهاد داده اند كه مفهوم مقدس آب در فرهنگهاي مختلف را به صورت يك نمايشگاه مجازي طراحي كند.

Report: 50th Venice Biennale      گزارش : دوسالانه ونيز

The First Festival Celebrating the Creation and Exhibition of Art in Nature

The first festival celebrating the creation and exhibition of art in nature was held at Paradise International Art Center. Our subject was the four elements: Water, Earth, Wind and Fire.   More

اولين جشنواره اجرا و نمايش هنر در طبيعت

اولين جشنواره اجرا و نمايش در طبيعت با موضوع چهار عنصر : آب ، خاك ، باد و  آتش در طبيعت و منطقه اطراف  نگارخانه و مركز بين المللي پرديس برگزار گرديد.   بيشتر

The Death of Fish:  The River No Longer Has any Fish

The story began when a painter returned to his homeland after years of living abroad, having finished his studies and received a doctorate degree, and was in search of his lost paradise.  He had returned to the land of his forefathers, seeking a peaceful life, far away from the troubles of the city.  Although he was now a city person, he missed a great many things.  He wished to spend time surrounded by nature, living with nature. The hills and valleys near Mount Damavand on the outskirts of Poloor village held many childhood memories.  It was not just family memories that bound him to the region; in his eyes, Mount Damavand personified the entire history of Iran’s mythology and culture:  the infinite tales of creation, the simorgh, the dragon, Fereydoun and Zahhak…  Upon his return to the land of his forefathers, he found that his paradise no longer existed.  The wellspring was polluted and the river no longer had fish.  He wanted to build his own paradise.  He began playing with the water, and the water played with him.  He created hundreds of fish on the stones of the river.  He was happy that his early memories existed, if only as fossilized remnants.  He liked to believe that these fish are alive, and were swimming against the tides.  The darkest moments were when he witnessed the death of the fish.  He saw his fish buried time and again. This village does not have a leader. The rivers are sown and the meadows are planted with villas.  Factories are constructed on riverbeds and roads are built…  But he is not tired.  He is determined as ever to build his paradise.  He has taken refuge in the deep ravines.  There is no sign of either Zahhak or machine here.  There is a temple, where one is at peace to worship water.  His most beautiful moments were when he sat watching the turbulent water of the river, and the frolic of his imaginary fish; the most meaningful occurrence was the gradual disappearance of the images.  He learned that images disappear, but life remains; forms disappear, but meaning remains.

مرگ ماهيها:  رودخانه ديگر ماهي ندارد

داستان از آنجا آغاز شد كه يك نقاش پس از  سالها  زندگي در فرنگ  و اتمام تحصيلاتش در مقطع  دكترا به دنبال بهشت گمشده اش بود.  او به سرزمين اجداديش بازگشت.   او به دنبال يك زندگي صلح آميز و به دور از دغدغه هاي شهري بود.   اگر چه او ديگر يك شهري محسوب ميشود اما او دلتنگي هاي زيادي داشت.  او دوست داشت لحظاتي را در طبيعت و با طبيعت سپري كند.  كوهها و دره هاي اطراف كوه دماوند در اطراف روستاي پلور جائي بود كه او دوران كودكيش را در آنجا سپري كرده بود.  فقط خاطره هاي قومي نبود كه او را علاقمند با اين مكان ميكرد بلكه كوه دماوند براي او يادآور تمام اساطير و فرهنگ ايران بود:  قصه هاي ازلي آفرينش هستي، سيمرغ ، اژدها ، فريدون ، ضحاك ... 

او پس از بازگشت به سرزمين اجداديش متوجه شد كه آن بهشتي كه او ميشناخت ديگر وجود ندارد. آب از سرچشمه آلوده است و رودخانه بي ماهي.  او ميخواست بهشتش را خودش بسازد.  او آب را به بازي گرفته بود و آب اور را به بازي گرفته است.   او صدها ماهي بر سنگهاي رودخانه نقش كرد.  او خوشحال و راضي بود كه خاطره هاي ازليش حتي در حد يك فسيل باقي بمانند.  او باور داشت اين ماهي ها زنده هستند و خلاف جهت آب شنا ميكنند. 

تلخ ترين لحضات زماني بودند كه او شاهد  مرگ ماهي هايش بود.  او بارها و بارها تدفين ماهي هايش را به چشم ديد.  اين روستا كدخدا ندارد.  رودخانه ها را شخم ميزنند و در دشتها ويلا ميكارند.  در بستر رودخانه كارخانه احداث ميكنند و راه ميسازند...  بيشتر 

اسامي مرحله اول پذيرفته شدگان ششمين نمايشگاه دو سالانه نقاشي معاصر ايران

انجمن هنرمندان نقاش ايران با همكاري مركز هنرهاي تجسمي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي ششمين دوسالانه نقاشي معاصر را از تاريخ 10 آذرماه  تا 22 دي ماه 1382 برگزار مي نمايد.

اسامي مرحله اول پذيرفته شدگان ششمين نمايشگاه دو سالانه نقاشي معاصر ايران توسط انجمن هنرمندان نقاش ايران اعلام شد.